Άρθρο του Matt Shipman, 20 Σεπτεμβρίου 2021
Ενώ υπάρχουν πολλές συζητήσεις για το πόσο αποτελεσματικά είναι τα μέτρα δημόσιας υγείας για την αντιμετώπιση του COVID-19, τα ηθικά ζητήματα που εγείρει η πανδημία δεν έχουν συζητηθεί πολύ. Ποιες είναι οι ηθικές μας υποχρεώσεις απέναντι στον COVID-19;
Στο άρθρο γίνεται συζήτηση με την Karey Harwood, βιοηθικό και καθηγήτρια θρησκευτικών σπουδών στο πανεπιστήμιο NC State. Η έρευνα της Harwood εστιάζει στα ζητήματα ηθικής που σχετίζονται με την βιοϊατρική και τις βιοϊατρικές τεχνολογίες, καθώς και το πώς οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις επηρεάζουν την κατανόηση αυτών των ζητημάτων.
Ερώτηση: Έχουμε ηθική υποχρέωση να εμβολιαστούμε ή να φοράμε μάσκα;
Karey Harwood: Ναι, οι άνθρωποι που είναι αρκετά υγιείς για να εμβολιαστούν έχουν ηθική υποχρέωση να το κάνουν.
Με απλά λόγια, κανείς δεν είναι αποκομμένος από την κοινωνία. Η ανοσία μας στις ασθένειες είναι μια ωφέλεια που μοιραζόμαστε και που όλοι έχουμε ευθύνη να προστατέψουμε. Σε μια εξαιρετικά ατομικιστική κοινωνία μπορεί να είναι δύσκολο να βρούμε τρόπους για να σκεφτούμε τις συλλογικές μας ευθύνες. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου περίεργο ή ριζοσπαστικό να σκεφτούμε τις ευθύνες που μοιραζόμαστε εκούσια για το καλό της ανθρώπινης κοινότητας. Για τον ίδιο λόγο που θα ήταν λάθος να δηλητηριάσει κάποιος το πόσιμο νερό, ή να αψηφήσει όλους τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, έτσι είναι λάθος να βάζουμε εν γνώσει μας σε κίνδυνο τη συλλογική ανοσία ενάντια σε μια ασθένεια.
Ένα ωφελιμιστικό επιχείρημα για τον καθολικό εμβολιασμό θα ήταν ότι η ανοσία της αγέλης είναι στόχος με αξία καθώς δημιουργεί το “μεγαλύτερο καλό για τους περισσότερους ανθρώπους”. Ο ωφελιμισμός μάλιστα θα ανεχόταν το ρίσκο για κάποια άτομα εάν αυτό ωφελούσε την πλειονότητα. Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται να εμβολιαστούν όλοι ανεξαιρέτως για να δημιουργηθεί ανοσία αγέλης. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να εμβολιαστούν με ασφάλεια θα πρέπει να εξαιρεθούν. Κανείς δεν ζητάει ηρωισμούς και θυσίες. Χρειαζόμαστε απλά περισσότεροι άνθρωποι να αναλάβουν ευθύνες. Δυστυχώς ο στόχος της ανοσίας αγέλης όλο και απομακρύνεται γιατί πολλοί αρνούνται να εμβολιαστούν χωρίς να έχουν καλό λόγο. Και όπως όλοι ξέρουμε, αυτό δημιουργεί ευκαιρίες για τον ιό να μεταλλαχθεί.
Είναι αξιοσημείωτο πως οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο θετικοί να ρισκάρουν και να δοκιμάσουν το πειραματικό εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας τη δεκαετία του 1950 από ό,τι είναι τώρα για να κάνουν το εγκεκριμένο εμβόλιο για τον COVID-19. Η επιστήμη και ασφάλεια των εμβολίων έχει εξελιχθεί σημαντικά από τα μέσα του 20ου αιώνα. Γιατί δεν έχει ακολουθήσει ανάλογα και η εμπιστοσύνη του κοινού; Πιστεύω πως η απάντηση σε αυτό είναι περίπλοκη. Ο φόβος, η παράνοια και η παραπληροφόρηση σχετικά με τα εμβόλια COVID έχουν επηρεάσει την κρίση των ανθρώπων, αλλά οι λόγοι για αυτή την αποξένωση – από μια αίσθηση κοινότητας και κοινής ανθρωπιάς – είναι πολύ πιο βαθείς.
Όσον αφορά τις μάσκες, η χρήση τους φαίνεται σαν μια τόσο εύκολη πράξη από την αρχή της πανδημίας. Εκτός και αν υπάρχει ιατρικός λόγος για τον οποίο κάποιος δεν μπορεί να φορέσει μάσκα με ασφάλεια, τότε ναι, υπάρχει ηθική υποχρέωση να φοράμε μάσκα για να μειώσουμε την εξάπλωση της ασθένειας. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν προσαρμοστεί στη χρήση της μάσκας, γιατί αυτό κάνουμε ως άνθρωποι: πρωτοπορούμε, προσαρμοζόμαστε και εργαζόμαστε μαζί για το καλό της κοινότητας.
Ερώτηση: Έχουμε ηθική υποχρέωση να κάνουμε τεστ αν έχουμε συμπτώματα;
Harwood: το να λάβουμε ένα σίγουρο αποτέλεσμα από τεστ είναι πάντα καλή ιδέα αν η ασθένεια που εξετάζεται είναι μεταδοτική και το τεστ για τον εντοπισμό της είναι ακριβές. Ένα ψευδές θετικό ή ψευδές αρνητικό αποτέλεσμα δεν μας προσφέρει χρήσιμη πληροφορία. Αλλά το να γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι έχουμε λοίμωξη στρεπτόκοκκου αντί για αλλεργία, για παράδειγμα, είναι κρίσιμη πληροφορία για να λάβουμε τη σωστή θεραπεία και να δικαιολογήσουμε την απομόνωση από άλλα άτομα.
Τα άτομα που έχουν συμπτώματα που σχετίζονται με τον COVID – τα οποία μπορούμε τώρα να αναγνωρίσουμε πιο εύκολα – θα πρέπει να κάνουν το πιο αξιόπιστο τεστ (PCR) γιατί τα αποτελέσματα (είτε θετικά είτε αρνητικά) προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για το καλό της τοπικής, εθνικής και παγκόσμιας κοινότητας. Το να νοσήσει κάποιος με COVID δεν είναι ατομικό γεγονός. Κολλάει από άλλους και μπορεί να μεταδοθεί σε άλλους – οικογένεια, συμμαθητές, συναδέλφους, άτομα που ψωνίζουν στο ίδιο κατάστημα. Όσοι λαμβάνουν θετικό αποτέλεσμα θα πρέπει να ενημερώσουν τους οικείους τους, στο βαθμό που μπορούν, και να ενημερώσουν τους εργοδότες ή το σχολείο τους. Μπορούμε και θα πρέπει να χτίσουμε καλύτερα συστήματα για εντοπισμό επαφών και γνωστοποίηση τα οποία να αναλαμβάνουν ως έναν βαθμό αυτή τη διαδικασία. Πιστεύω ότι θα ήταν συνετό και δίκαιο. Αλλά το πρώτο βήμα είναι να κάνουμε τεστ έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις σωστές κινήσεις για να μειώσουμε την εξάπλωση της ασθένειας.
Ερώτηση: Έχουμε ηθική υποχρέωση να ενημερώσουμε άλλους ότι έχουμε διαγνωστεί με COVID;
Harwood: Με θετικό τεστ COVID, υπάρχει αναμφίβολα η υποχρέωση για καραντίνα. Είναι σχεδόν αδιανόητο ότι κάποιος που γνωρίζει ότι έχει COVID θα έμπαινε σε αεροπλάνο ή θα πήγαινε σε κάποια κοινωνική συνάντηση. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Οι άνθρωποι έχουν τους λόγους τους να πιστεύουν ότι οι προσωπικές τους προτεραιότητες είναι πάνω από τη δημόσια υγεία, αλλά αυτές οι σκέψεις δείχνουν τρομακτική αδιαφορία για τους άλλους. Πράγματι, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ποινική ευθύνη για τέτοια συμπεριφορά.
Όσον αφορά την ευθύνη να ενημερώσουμε άλλους για μια θετική διάγνωση COVID, αυτό εξαρτάται από τη φύση της επαφής και τη φύση της σχέσης. Η ενημέρωση ανθρώπων με τους οποίους μοιράζεσαι χώρους διαβίωσης, π.χ. οικογένεια ή συγκατοίκους, θα ήταν υποχρεωτική, όπως και η ενημέρωση των καλεσμένων στο πάρτι που οργάνωσες χωρίς να γνωρίζεις ότι είχες προσβληθεί από τον ιό. Αλλά το να ενημερώσεις όλα τα άτομα που ήταν παρόντα στην αίθουσα διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο; Μια τέτοια υποχρέωση θα ήταν κουραστική, μη ρεαλιστική, και πιθανότατα θα κλόνιζε την ιδιωτικότητά σου. Το καλύτερο θα ήταν να ενημερώσεις το πανεπιστήμιο και να αναλάβουν οι ειδικοί στον εντοπισμό επαφών να ενημερώσουν τα άτομα που πρέπει να έχουν γνώση.
Ερώτηση: Ποια είναι τα ηθικά ζητήματα στους χώρους εργασίας σχετικά με την απαίτηση για εμβολιασμό;
Harwood: Εφόσον το εμβόλιο έχει πλήρη έγκριση από τους αρμόδιους οργανισμούς, οι εργοδότες δικαιούνται να ζητήσουν από τους εργαζόμενους να εμβολιαστούν. Δεν ζητούν από τους εργαζόμενους να κάνουν κάτι επικίνδυνο ή να πάρουν ένα αχρείαστο ρίσκο. Η απαίτηση για εμβολιασμό προστατεύει όλους στον χώρο εργασίας και μειώνει τη διασπορά του ιού στην κοινότητα, προστατεύοντας τα ευάλωτα άτομα που δεν μπορούν να εμβολιαστούν και όλα τα παιδιά κάτω των 12 ετών που δεν μπορούν ακόμα να κάνουν το εμβόλιο.