Η επιστημονική ομάδα The Sciencing Team στηρίζει τα περιβαλλοντικά θέματα και παραθέτει κείμενα προς ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και δραστηριοποίηση του κοινού.
Ζούμε πλέον σε μία εποχή που η ψηφιοποίηση έχει μπει για τα καλά στην καθημερινή μας ζωή. Στην πραγματικότητα, σε λίγο καιρό το ποσό των ψηφιοποιημένων δεδομένων που παράγουμε θα ξεπεράσει κατά πολύ το ποσό του χώρου αποθήκευσης που διαθέτουμε για αυτά τα δεδομένα. Και αυτό δεν συνεπάγεται απλά την ανάγκη να κατασκευάσουμε κέντρα δεδομένων σε μαζικό επίπεδο, αλλά προστίθεται μία ακόμα απειλή στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Ας σκεφτούμε απλά ότι σήμερα οι ενεργειακές ανάγκες των κέντρων δεδομένων απαιτούν το 1% της παγκόσμιας ηλεκτρικής κατανάλωσης. Λαμβάνοντας, συνεπώς, υπόψιν το ραγδαίο ρυθμό αύξησης της ψηφιοποίησής τους, το ίδιο θα συμβεί και με την κατανάλωση ενέργειας για την αποθήκευσή τους.
Αναζητώντας για εναλλακτικούς τρόπους αποθήκευσης, εκτός από τους διακομιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι επιστήμονες διερευνούν τη δυνατότητα του συνθετικού DNA να αποθηκεύει δεδομένα. Ένα μικροσκοπικό επίχρισμα DNA θα μπορούσε να «χωρέσει» 10.000 gigabytes δεδομένων, που αντιστοιχεί σε 600 smartphones.
Παρόλα αυτά τα πολλά υποσχόμενα στοιχεία, η χρήση του DNA για την αποθήκευση δεδομένων δεν είναι ακόμα πρακτικά εφικτή καθώς είναι οικονομικά ασύμφορη. Η κατασκευή συνθετικού DNA σε εργαστηριακές συνθήκες, η κωδικοποίηση με τις απαραίτητες πληροφορίες και η ανάκτηση δεδομένων είναι ιδιαίτερα ακριβή διαδικασία.
Μία εταιρία στο San Francisco ήδη έχει μπει στη διαδικασία κατασκευής συνθετικού DNA για την αποθήκευση δεδομένων, όμως όπως εξηγεί η διευθύνουσα σύμβουλος Emily Leproust, αυτό μπορεί να στοιχίζει έως και 1.000 δολάρια ανά megabyte. «Ένα ηλεκτρονικό μήνυμα με συνοδά αρχεία μπορεί να είναι έως και 25 megabytes, δηλαδή κάτι τέτοιο θα κόστιζε 25.000 δολάρια· ένα ιδιαιτέρως ακριβό μήνυμα!», αναφέρει.
Πρόσφατα κάποιοι επιστήμονες στην Ευρώπη προχώρησαν ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στην κατασκευή συνθετικού DNA για την αποθήκευση δεδομένων υπό ένα πιο ρεαλιστικό και οικονομικά συμφέρον πλαίσιο. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν στο περιοδικό Nature Communications ανέπτυξαν μία μέθοδο την οποία ονομάζουν «μαζικά παράλληλη μέθοδο» που μπορεί να παράγει κλώνους DNA πολύ πιο οικονομικά από τη συμβατική σύνθεση.
Η επιστημονική αυτή ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Χημείας και εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών Robert Grass, χρησιμοποίησε τη συγκεκριμένη μέθοδο προκειμένου να αποθηκεύσει 52 σελίδες ψηφιοποιημένων δεδομένων από παρτιτούρες ενός έργου του Mozart για το έργο, που αντιστοιχεί σε 100 kilobytes δεδομένων αποθηκευμένα σε 16.383 ακολουθίες DNA. Μία πιο πρόσφατη επιτυχής προσπάθεια της επιστημονικής ομάδας αφορά στην αποθήκευση ενός επεισοδίου της σειράς Biohackers του Netflix σε DNA.
Το μειονέκτημα της συγκεκριμένης μεθόδου είναι το μεγάλο ποσοστό σφάλματος που εμπεριέχει, γεγονός που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη σωστή αποθήκευση δεδομένων. Όμως, οι επιστήμονες κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τα λάθη που προέκυψαν με τη βοήθεια ενός διορθωτικού αλγορίθμου που ανακατασκευάζει την πληροφορία με πλήρη επιτυχία.
Αυτή η διορθωτική μεθοδολογική πρακτική φαίνεται να μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε μία πιο προσιτή αποθήκευση DNA. Ίσως στο άμεσο μέλλον, και λαμβάνοντας υπόψιν τον όγκο των δεδομένων που δημιουργούμε καθημερινά, μία τέτοια εναλλακτική μέθοδος αποθήκευσης δεδομένων να είναι τεχνολογικά αναγκαία και περιβαλλοντικά επείγουσα.
Για την πηγή: http://bit.ly/2MVXLQh