Η Λάουρα Μαρία Κατερίνα Μπάσσι (31 Οκτωβρίου 1711 – 20 Φεβρουαρίου 1778) ήταν Ιταλίδα φυσικός και ανατόμος. Θεωρείται η πρώτη γυναίκα που δίδαξε ποτέ σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο και η δεύτερη που απέκτησε διδακτορικό τίτλο. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Μπολόνια και παρακολούθησε μαθήματα στο σπίτι. Επί 7 χρόνια μαθήτευσε δίπλα στον Γκαετάνο Τακκόνι, πανεπιστημιακό καθηγητή βιολογίας, φυσικής ιστορίας και ιατρικής. Ο Τακκόνι αναγνώρισε το ταλέντο της και την προώθησε στους ακαδημαϊκούς κύκλους της Μπολόνια. Γρήγορα έγινε αντιληπτή από τον καρδινάλιο Προσπέρο Λαμπερτίνι, μετέπειτα Πάπας Βενέδικτος ΙΔ΄, ο οποίος ενθάρρυνε την ενασχόλησή της με την επιστήμη και αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της.
Μόλις σε ηλικία 20 ετών ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή της και διορίστηκε καθηγήτρια ανατομίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Εκλέχθηκε επίσης στην Ακαδημία Επιστημών του Ινστιτούτου της Μπολόνια και το επόμενο έτος της δόθηκε η έδρα της Φιλοσοφίας. Σε ανάμνηση των πρώτων μαθημάτων της σχεδιάστηκε και κόπηκε ένα μπρούτζινο μετάλλιο με τη μορφή της.
Η τελετή αναγόρευσής της σε διδάκτορα και η πρώτη της διάλεξη της το 1732 έλαβαν χώρα σε ένα από τα σημαντικότερα κρατικά κτήρια της Μπολόνια και παρευρέθησαν όχι μόνο καθηγητές και φοιτητές του πανεπιστημίου αλλά και σημαντικές πολιτικές και θρησκευτικές προσωπικότητες της πόλης. Το 1738 η Μπάσσι παντρεύτηκε τον Τζουζέπε Βεράττι, συνάδελφο της στην Ακαδημία. Μετά τον γάμο μπορούσε να διδάσκει από το σπίτι σε τακτική βάση και ζήτησε με επιτυχία από το Πανεπιστήμιο περισσότερες ευθύνες και μεγαλύτερο μισθό, ώστε να μπορέσει να αγοράσει τον δικό της εξοπλισμό.
Η Μπάσσι ενδιαφερόταν κυρίως για τη νευτώνεια φυσική, την οποία δίδαξε για 28 χρόνια. Πραγματοποίησε και η ίδια πειράματα σε διάφορους τομείς της φυσικής. Προκειμένου να διδάξει κλασική μηχανική και ηλεκτρισμό, θέματα που δεν περιλαμβάνονταν στο πανεπιστημιακό πρόγραμμα, καθώς παρέδιδε μαθήματα στο σπίτι της. Συνολικά εκπόνησε 28 εργασίες, με τις περισσότερες να αφορούν τη φυσική και την υδραυλική, ενώ δημοσίευσε μόνο 4 από αυτές. Παρά τον περιορισμένο αριθμό των έργων που άφησε, το αποτύπωμά της στον επιστημονικό κόσμο γίνεται φανερό και μέσα από την αλληλογραφία της με τον Γάλλο φιλόσοφο Βολταίρο.
Το 1745 ο Πάπας Βενέδικτος ΙΔ΄ συγκρότησε μία επίλεκτη ομάδα 25 σοφών, γνωστή ως «οι Βενεδικτίνοι» (Benedettini). Η Μπάσσι κατάφερε, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, να ορισθεί μέλος της ομάδας αυτής.
Το 1776, σε ηλικία 65 ετών, διορίσθηκε στην έδρα της πειραματικής φυσικής από το Ινστιτούτο Επιστημών της Μπολόνια, με τον σύζυγό της ως βοηθό διδασκαλίας. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα στη Μπολόνια, κλείνοντας μια δια βίου σταδιοδρομία στη φυσική που ήταν πρωτοποριακή για τις γυναίκες στον ακαδημαϊκό κόσμο. Μετά τον θάνατό της, τοποθετήθηκε στο Ινστιτούτο ένα μαρμάρινο άγαλμά της.
Η Μπάσσι εκλέχθηκε επίσης μέλος πολλών επιστημονικών ενώσεων και εταιρειών των γραμμάτων, καθώς γνώριζε την κλασική ελληνική, γαλλική και ιταλική λογοτεχνία. Ονομάστηκαν προς τιμή της ο κρατήρας Μπάσσι στον πλανήτη Αφροδίτη καθώς και το κλασικό λύκειο και η οδός Μπάσσι στη Μπολόνια.